İkinci Dünya Savaşı‘nın başlangıcında, hemen hemen tek bir kurşun bile atılmadan ilkin, İngilizlerin yüz binlerce evcil hayvanı öldürmeye koyulduğunu biliyor musunuz? Bu olayın ardında, son aşama üzücü bir öykü yatıyor…
İngiliz evcil hayvan katliamı, İkinci Dünya Savaşı’nın acayip trajedilerinden biri. Fakat peşinden gelen tüm insan yıkımı içinde kaybolan bir dipnot olarak kalmaya mahkum oldu. 1939’da İngiliz hükümeti, harp başladığında evcil hayvanlara ne olması gerektiğine karar vermek için Ulusal Hava Saldırısı Önlemleri Hayvanlar Komitesi’ni kurdu. Korkunun sebebi, hükümet yiyecekleri paylaştırmaya zorlandığında, insanların yiyeceklerini evcil hayvanlarıyla paylaşacağı ve bunun açlığa niçin olabileceği savıydı. Ya da onları aç bırakmak zorunda kalmış olarak ölümlerine niçin olacakları ön görülmüştü.
Bu seçeneklerin hiçbirinin ideal çözüm olmadığına inandılar ve bir sonraki en iyi şeye karar verdiler: İnsanları sıhhatli evcil hayvanlarını aceleyle yok etmeye teşvik etmek.
Halka dağıtılan bir broşürde, evcil hayvanı olan her insanın onları kırsal alana bırakmayı düşünmeleri ya da başlarına bir şey gelirse hayvanlara bakacak birinin belirlenmesi isteniyordu. Eğer bu tarz şeyleri yapamayacaklarsa da, evcil hayvanları yok etmelerini önerdiler.
Ileti, ilk olarak evcil hayvanlar için yeni bir yuva aramaları icap ettiğini açıkça vurgulasa da, mesajın karşısında “evcil hayvanların insancıl imhası için standart vasıta” etiketli bir cıvata tabancası reklamının olması son aşama garip bir detay olmuştu.
Cenk duyuru edildiğinde, birçok evcil hayvan sahibinin evcil hayvanlarını yok etmiş olduğu biliniyor. Hasta Hayvanlar için Halk Dispanseri’nin kurucusu, o süre için “Bu mutsuz görevi yerine getirmek için çağrılan teknik görevlilerimiz o günlerin trajedisini asla unutmayacak” demişti.
Yedi gün içinde, Londra’nın evcil hayvanlarının dörtte önde gelen 400.000’den fazla köpek ve kedi öldürüldü. Bir hayvan barınağının önündeki kuyruklar yarım mil uzunluğa ulaştı, hayvanlarını yok etmek için bekleyen insanlarla doldu ve krematoryumlar, karartma sebebiyle geceleri çalışamadıkları için cesetlerle doldu. Uygun mezarlıklar tükendiğinde, bir çayırın altına yarım milyon evcil hayvan gömüldü. Toplamda 750.000’den fazla evcil hayvan öldürüldü.
İnsanlar o dönemde doğru şeyi yaptıklarını düşündüler. Fakat bugün bakıldığında, yapılanın gerçek bir kırım bulunduğunu görmek zor olmasa gerek.
Her neyse ki evcil hayvanı için bu öneriyi dikkate almayanlar da vardı. Bu çılgınlıktan kurtulan hayvanlar, çoğunlukla savaşın sonuna kadar hayatta kaldılar.
Yoruma kapalı.